Het huis klaar voor kinderen

Het duurde even voordat we voor mijn vriend en ik voor kinderen wilden en durfden te gaan. Wilden, omdat we het belangrijk vonden eerst nog een paar mooie reizen te maken. Want als we eenmaal kinderen zouden hebben, zouden we daar voorlopig geen mogelijkheid voor hebben. En durfden, omdat we het een enorme verantwoordelijkheid vinden om een kind op te voeden, dat we zeker wilden zijn dat we het kind ook echt iets te bieden hadden. Zo wilden we zeker zijn van onze relatie: dat deze zo stabiel aanvoelde dat we hoopten de rest van ons leven met elkaar te delen. Maar ook zeker stabiliteit op financieel gebied. Zo wilden we ons allebei eerst zeker voelen over onze baan en de verdere ontwikkeling van onze carrières. Een kind opvoeden kost namelijk door de jaren heen behoorlijk wat en we wilden wel het idee hebben dat we dat op zouden kunnen brengen. Maar ja, ondertussen word je natuurlijk wel steeds ouder en je weet ook dat het bij genoeg stellen niet meteen lukt. Dat het soms zelfs jaren kan duren. Op een gegeven moment vonden we dat we lang genoeg van onze vrijheid hadden genoten en dat onze financiële stabiel genoeg was. Een ideale situatie krijg je namelijk nooit en dan is het moment gekomen dat je simpelweg ook gewoon graag wil toegeven aan de wens van die leuke hummeltjes rond te hebben lopen.

Onze keuze

Van onze vriendengroep zijn we wel een van de laatsten. Van familie en vrienden kregen we daarom ook wel met enige regelmaat de vraag of we al aan kinderen dachten. Vooral onze moeders waren daar nogal mee bezig. Het is natuurlijk een persoonlijke zaak, dus voel je je een beetje voor het blok gezet. Meestal zeiden we simpelweg ‘nog niet serieus’ en de meeste mensen namen daar genoegen mee. Maar onze moeders maakten zich behoorlijk druk of we het niet te lang uitstelden. Op een gegeven moment hebben we wel gevraagd of ze er niet meer naar willen vragen en dat ze het simpelweg zouden moeten afwachten. Het moet natuurlijk niet zo zijn dat je je opgejaagd voelt en er daarom toch maar aan begint. Op een relaxt zomers dagje lagen we lekker een beetje te zonnen in de tuin, toen mijn vriend ineens zei dat hij er klaar voor was. Het was net of hij me ten huwelijk vroeg, want ik voelde bij die uitspraak een stroom van liefde door me heen gaan.

Voorbereidingen

Na iets meer dan een jaar was het zover: ik was zwanger! We waren in de zevende hemel. Al snel daarna zijn we gaan kijken wat we moesten doen om ons huis kindvriendelijk te maken. De logeerkamer richtten we in als kinderkamer. Die bevind zich namelijk naast onze slaapkamer, dus was dat een betere keuze dan de werkkamer. Ook bedachten we dat het goed zou zijn alvast een houten hekwerk te plaatsen om onze tuin, zodat ons kind later niet zomaar de straat op zou lopen. We vonden het wel zo makkelijk voor kant en klaar hekwerk te gaan, waarbij we kozen voor Douglas hout. We hebben het nog wel gewit. Het is erg mooi geworden! En de mensen om ons heen zijn er natuurlijk ook helemaal in de wolken van. Natuurlijk vooral van het feit dat we een kindje krijgen!